ارزیابی و پهنه‌بندی شدت تخریب کمی وکیفی منابع آب زیرزمینی با استفاده از مدل اصلاحی بیابان‌زاییIMDPA وGIS ؛ مطالعه موردی دشت فیروزآباد استان فارس

گسترش فعالیت‌های کشاورزی و صنعت افت سطح آب‌های زیرزمینی و مشکلاتی مانند تغییر کیفیت آب زیرزمینی، افزایش هزینه پمپاژ و نشست زمین را به دنبال دارد. مدیریت بهینه منابع آبی و حفظ و ارتقای کیفیت و کمیت آن‌ها نیازمند وجود دا­ده­هایی در زمینه موقعیت، مقدار و پراکنش آب در یک منطقه جغرافیایی معین می­باشد. با توجه به این موضوع در این تحقیق بررسی خطر تخریب کیفی و کمی آب­های ­زیرزمینی در دشت فیروزآباد استان فارسبا استفاده از مدل اصلاحیIMDPA  و سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) انجام شد. در این پژوهش با استفاده از شاخص‌های افت آب زیرزمینی، هدایت الکتریکی (EC)، کلر (Cl) و نسبت جذب سدیم  (SAR) به بررسی کلاس خطر شدت تخریب در دشت مورد مطالعه پرداخته شد. داده­های مورد نیاز با استفاده از اطلاعات دقیق مربوط به آماربرداری‌های انجام شده توسط شرکت آب منطقه­ای استان فارس تهیه گردید. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که از نظر افت سطح آب­ زیرزمینی (وضعیت کمی) حدود 93 % دشت در وضعیت خطر خیلی شدید قرار دارد. از نظر وضعیت کیفی حدود 36 % دشت در وضعیت خطر متوسط قرار دارد. به طور کلی 93 % دشت در وضعیت خطر شدید از نظر تخریب منابع آب زیرزمینی قرار دارد.